Panie Piotrze, jeszcze tyle zdjęć mieliśmy razem zrobić, tyle książek przeczytać, tyle grillów rozpalić… Przez cztery lata był Pan w „Żagielku” zawsze, gdyśmy potrzebowali, pomagał jak mógł, a Pana żarty i poczucie humoru były znane na całe przedszkole. Swoją córcię nauczył Pan wielu rzeczy: kochać ludzi i książki, z optymizmem patrzeć na świat, cieszyć się z małych rzeczy. Niestety, pozostałych mądrości w szkole życia będzie teraz uczyć już tylko wspaniała, ciepła Mama… Po prostu…
– kadra „Żagielka”, która miała szczęście Pana poznać…